Düşünelim.. Bir olay olduğunda, başımıza iyi veya kötü bir şey geldiğinde sadece biraz düşünelim. Belki gerçekten de bir olayın bir sebebi vardır.  Hayat telaşesine o kadar kapılmışız ki düşünmeyi, sorgulamayı neredeyse unuttuk. Aslında her şeyi bir sebep sonuca bağlarsak o zaman yakınmayı bırakıp anlayabiliriz nedenini. Buradaki amaç her zaman nedenleri öğrenmek değil tabi ki de. Olayı anlarsak çözebiliriz bence neden bizim başımıza geldi diye. Geçmişimiz, içimizde ki niyet  ya da büyük sözlerimiz bize yardımcı olabilir. Yani demek istiyorum ki bir şey yaşıyorsak eğer belki de sorumlusu bizizdir. Neden hep yakınıp, şikayet edip duruyoruz ki. Biraz düşünsek buluruz bence sebebi.. Bulamıyor muyuz? O zaman vardır bunda da bir hayır. Körü körüne yaşamayalım, düşünelim, sorgulayalım.. En azından bunu becerebilelim.

Her duygunun hissizleştiği an'dayım. Ne önemi var? Her acı unutulacaksa bir gün acı çekmenin ne anlamı var? Mutlu eden bir gün çekip gidecekse mutlu olmak niye? Gülmek sadece an'lık bir meseleyse tutamadığın an neden? Zaman sadece an'lardan ibaretse her an neden önemsiz görünür? Her an anı olarak kalacaksa şu an'ın ne önemi var. Ben anılarda yaşamayacaksam, her şeyin anı kalması neye yarar? Bana yön verecek an'lar şimdiyse ben neden an'ın içinde, en derininde olamıyorum?