Duygular, duygularımız ne kadar da değişken. Bazen bir an'ımız diğer an'ımıza uymuyor. Bugün bizi üzen şey yarın mutlu edebiliyor. Dün karamsarken bugün mutluluktan havalara uçabiliyoruz. Biz her gün ne kadar çok şey yaşıyoruz. Bu gözler, kulaklar ne çok olaya şahit oluyor. Kalbimiz, aklımız hiç yorulmuyor mu bu yoğun karmaşaya. Gerçekten her şey bir gün de değişebiliyor. Her şey derken gerçekten her şey; biz ,olaylar, etrafımızdakiler, çevre, dünya, tüm evren... Gün geliyor bizi üzenin aslında bize bir ders verdiğini ya da mutluluğumuzun sahte olduğunu sonradan fark edebiliyoruz. Her işte bir hayır vardır diye boşa dememişler. Değişen duygular mı yoksa farkındalık mı bilmiyorum ama içinde bulunduğumuz iyi veya kötü durum her an değişebilir. Bırakın her şeyi zaten en başta da biz değişmiyor muyuz? Sadece zamanın içinde akıp gitmiyoruz, farklılaşıyoruz. Bu durumda en akıllı insan değişime çabuk uyum sağlayandır bence. Ne kadar çabuk uyum sağlarsak o kadar mutlu oluruz gibime geliyor. Geriye dönüp bakarken bile o kadar şey değişiyor ki sonra yakalamak zor olabiliyor. İleriye de bakmayalım sadece an'ın güzelliklerini görmeye çalışalım. Bir de böyle deneyelim :) Ne kaybederiz ki :)

      Aslında hepimiz bir döngünün içindeyiz. Herkesin kendine ait bir döngüsü var ve bazen sadece kesiştiğimiz noktalar oluyor. O anı birlikte geçirmemiz gereken kişiler, olaylar vs. Her nasıl oluyorsa o kesişmeleri engellemiyorsunuz, yaşamak zorundasınız. Size mutlaka bir ders vermesi gerek ya da siz karşınızdakine bir şeyler öğretceksinizdir. Kimse kimsenin karşısına boşuna çıkmaz, bir amaç olmalı. Tabi bunu görebilene, anlayabilene. Kesişimler bunun için değil midir zaten? Ayrıca siz iyiyseniz size iyi dönecektir ama yok içinizde hep fesatlık, kötü varsa er ya da geç sizi bulacaktır. Kendi döngümüz dedim ya işte bizden de bize gelecek olan bir şeyler mutlaka vardır. Ben buna inanıyorum.

Her duygunun hissizleştiği an'dayım. Ne önemi var? Her acı unutulacaksa bir gün acı çekmenin ne anlamı var? Mutlu eden bir gün çekip gidecekse mutlu olmak niye? Gülmek sadece an'lık bir meseleyse tutamadığın an neden? Zaman sadece an'lardan ibaretse her an neden önemsiz görünür? Her an anı olarak kalacaksa şu an'ın ne önemi var. Ben anılarda yaşamayacaksam, her şeyin anı kalması neye yarar? Bana yön verecek an'lar şimdiyse ben neden an'ın içinde, en derininde olamıyorum?