Evlenmek ne garip. Birini bütün hayatınızı birleştirecek kadar nasıl sevebiliyorsunuz. Her şeyiyle, her haliyle. İyi de olsa kötü de olsa seviyorsunuz. Her zaman daha iyisi varken siz onu seçiyosunuz. Diğer bütün seçenekler yok oluyor. Tek seçeneğin olması nasıl bir şey anlamlandıramıyorum. Her sabah uyandığında güne onunla başlamak, iyi veya kötü bir olay olduğunda onu aramak istemek, ona bir şey olduğunda canından bir parçanın eksilmesi, yabancı birinin gelip senin ailen olması ne kadar enteresan bir şey. Büyülü bir his olsa gerek.
İşte buna sevginin gücü deniliyor sanırım, yani bir insanın bir ömür boyu aynı evi hatta aynı yatağı paylaşması, iyi günde ve kötü günde birbirine destek olması bunların hepsi sevginin gücü ile alakalı bir durum.
YanıtlaSilEvet sevginin gücü. Gerçek sevgiyse eğer mutlu son :)
SilÇoğu kez ben de düşünürüm bunu. Ama şunu bilmek gerek bizim gibi toplumlarda evlenmeyi çok az insan bilir ki bilmeyenlerin çoğu evlidir bilenlerin çoğu bekar. Tuhaf biliyorum bu yorumum. Her zaman derim kendime bir kadın bakışlarında zamanı durdurabiliyorsa işte o zaman yaşamaya başlayacağım. Sanırım o kadını arıyorum hala. Ve kötü bir haber, zaman akıyor ve yaşamak uzak hala.
YanıtlaSilÇokta umutsuz bakmamak lazım. Bazen kaderin akışına bırakmak gerekiyor sanırım.
SilBekarken bende senin gibi düşünürdüm ve çok zor zannederdim. Ama değilmiş. İnşallah sende evlendikten sonra zor değilmiş diye düşünürsün:)
YanıtlaSilBilmem. Belki bir gün ben de öyle düşünürüm :)
Sil